Nu ik terugkijk op mijn jeugd, was ik altijd al bezig met ondernemen. Niet omdat het moest, maar omdat ik het ontzettend leuk vond om creatief bezig te zijn, nieuwe dingen te bedenken en gemaakte dingen te verkopen.
❊ ❊ ❊
Een hele waslijst kan ik opnoemen aan ‘bedrijven’ die ik heb gehad. Ik vind er een aantal té leuk om niet te delen, dus bereid je voor op een stukje geschiedenis en mijn weg naar fotograaf.
Bijna iedereen heeft vast een klein keukentje of een mini supermarkt gehad. Zo ook ik, waar alles begonnen is. Uren kon ik mij vermaken in mijn winkeltje. Volgens mijn moeder was ik, wanneer er geen klanten kwamen, ook continu bezig met het verplaatsen van dingen om mijn winkel aantrekkelijker te maken. Een echte ondernemer dus!
❊ ❊ ❊
Toen mijn creatieve brein zich steeds meer begon te ontwikkelen kreeg ik ambities: ik wilde een pannenkoekenrestaurant. En wel met de naam: “Trix Pannenkoekenmix”.
Ik had het helemaal uitgedacht. In ons dorp was een leegstaand pand waar ik mijn restaurant al voor me zag. Tot die tijd zou ik bij ons thuis een restaurant hebben. Ik verkocht zelfs cadeaubonnen of gaf deze cadeau aan mijn ouders of buurvrouw.
In ons huis hebben we een lange gang, met links de deur naar de woonkamer en rechts de deur naar de keuken. Ik maakte bordjes en hing deze op wanneer het restaurant opende. Links voor het restaurant, rechts voor de keuken; maar daar mocht eigenlijk niemand van mijn familie komen (voor de veiligheid was er toch altijd wel een ouder in de buurt, tegen mijn zin in haha).
De dagen dat het restaurant gesloten was, zorgde ik er ook voor dat ik genoeg te doen had. Altijd was ik creatief bezig. Ik maakte 3D kaarten, geïnspireerd door onze oppas, en verkocht deze op een tafeltje naast de deur, met succes! Ook had ik vaak een camera in mijn hand. Mijn eerste ‘fotoshoot’ met mijn zusje kan ik me nog goed herinneren. Ik legde alles vast, en maakte de gekste filmpjes samen met mijn zusje. Het is zo leuk om terug te zien hoe ik toen al bezig was, echter waren mijn camera kunsten nog niet erg best. Ik zal het mezelf en jullie dan ook besparen om dit te delen, hahaha.
En niet te vergeten, samen met mijn zusje had ik een schoonmaakbedrijf. Zo konden we ons zakgeld verdienen door klusjes te doen in huis. Als ik nu naar de prijzen terugkijk, zou ik mezelf best inhuren. Gemiste kans dat we ons toen niet meer geprofileerd hebben…
❊ ❊ ❊
Net nadat mijn ouders gescheiden waren, kreeg ik van mijn moeder een eigen camera. Tot op de dag van vandaag ben ik hier ontzettend dankbaar voor. Het was voor mij een manier om mijn bijzondere dingen vast te kunnen leggen en ik zag meer en meer in hoe belangrijk dat was. Mijn privé harde schijf is vanaf dat moment ook keurig ingericht met allerlei mapjes.
Ik zou die herinneringen voor altijd koesteren.
Fotografie speelde vanaf dat moment een steeds grotere rol, het ondernemen zakte wat weg toen ik naar de middelbare school ging. Echter had ik op mijn 17e toch weer een nieuwe ambitie: een webwinkel met sieraden. Ik was eigenlijk nog te jong om het hele ondernemen te snappen, maar wilde er wel voor gaan. Na anderhalf jaar haalde ik de website weer offline, omdat het niet van de grond kwam en ik aan mijn studie ergotherapie begon.
❊ ❊ ❊
Toen bleek dat Kelvin en ik dezelfde hobby in fotografie zagen, besloten we samen te investeren in een spiegelreflexcamera. Toen mijn zusje voor haar muziekopleiding foto’s nodig had van haar schoolband, besloten we een website en social media onder de naam “KenT Fotografie” op te richten, maar puur als hobby en om veelal reisfoto’s te delen. Dit doen we nog steeds onder de naam KenTravel!
Ik voelde de drang om mijn fotoskills te ontwikkelen en ging cursussen volgen. Vanaf dat moment kreeg ik de smaak te pakken en ontdekte ik hoe leuk ik het vond om mensen te fotograferen. KenT Fotografie werd steeds serieuzer en gedurende mijn opleiding ergotherapie heb ik me vaak afgevraagd of ik niet de verkeerde studie gekozen had. Met de kennis van nu weet ik dat dit niet zo was: de 16 uur die ik per week als ergotherapeut werk zorgt voor een ontzettend leuke wisselwerking met fotografie. Toen mijn studie bijna ten einde kwam wist ik het zeker: KenT Fotografie zou mijn bedrijf worden en ik schreef me in bij de KvK.
Mooi geschreven Trix! Dat kun je dus ook! Een ondernemende meid met vele talenten!
Wat lief, dankjewel Francien!